Aan de condoleance tafel
De grijze, donkerblauwe of rode map met 5 kolommen per bladzijde: naam, adres, postcode, plaats en vaak een regel voor een persoonlijke boodschap. Het traditionele condoleanceboek dat je vindt in de ontvangstruimte bij een uitvaart.
Het boek is ontworpen voor de naaste familie, als een soort gastenboek, zodat de familie weet wie er op de uitvaart is geweest. Aan de hand van de ingevulde bladzijden, sturen sommige families na een periode van 4 tot 6 weken een dankkaartje, als nagedachtenis aan hun overleden dierbare en als dank voor de getoonde betrokkenheid door de belangstellenden.
Het condoleanceboek is onderdeel van onze Nederlandse uitvaartcultuur. Het is een item wat er bij hoort en wat door veel uitvaartverzorgers standaard wordt geleverd.
Wat mij de afgelopen jaren is opgevallen, is dat bijna iedere condoleancetafel er hetzelfde uitziet: boek, pen, kaarsje, foto, rouwkaart. Zo ook die van mij. Maar sinds een maand heb ik afscheid genomen van mijn traditionele boek en heb ik een eigen stijl ontworpen. De ruimte voor de boodschap is daarbij zo groot mogelijk gemaakt. Naar mijn idee is het de steunbetuiging waar het om gaat en daarom is een mogelijkheid gecreëerd dat er tijd en letterlijk ruimte is om een berichtje te schrijven.
Als ik zelf eens in de rij stond om het register te tekenen vond ik het nooit zo geslaagd dat de persoon voor mij uitgebreid de berichten van zijn voorgangers stond te lezen, dus ik heb ook de privacy gewaarborgd.
Een ander fenomeen wat ik graag anders aanpak is de reclame van de uitvaartonderneming naast de rouwkaart. Qua marketing is het handig om te laten zien wie de uitvaart verzorgt, maar ik heb er moeite mee om folders van mijn bedrijf zo prominent neer te zetten. Dat doe ik nu ook anders. Het is bedoeling dat u mijn condoleance gaat herkennen. Het is uniek, nieuw, eigentijds en persoonlijk. Dat is de condoleance van Evelien. Daar zijn geen folders meer voor nodig.
Waar ik nog niet uit was, was de manier waarop ik het register aan de familie terug zal geven. Zo kwam ik vandaag via Google uit bij een bijzonder atelier; serieus vijf minuten bij mijn studio vandaan! Ongelofelijk. De spontane acties zijn het leukst, 20 minuten na mijn telefoontje stond ik in het atelier met mijn register. Het kwam allemaal samen, de kleuren, de techniek; zo mooi.
Mijn condoleanceregister is nu niet alleen uniek, maar bevat nu ook een stukje ambacht van hoge kwaliteit wat jaren mooi blijft. Volgende week krijgen de eerste families het nieuwe ontwerp, Steun, troost in mooie woorden van lieve mensen om hen heen. Ik kijk er naar uit om het te geven…..
Het boek is ontworpen voor de naaste familie, als een soort gastenboek, zodat de familie weet wie er op de uitvaart is geweest. Aan de hand van de ingevulde bladzijden, sturen sommige families na een periode van 4 tot 6 weken een dankkaartje, als nagedachtenis aan hun overleden dierbare en als dank voor de getoonde betrokkenheid door de belangstellenden.Het condoleanceboek is onderdeel van onze Nederlandse uitvaartcultuur. Het is een item wat er bij hoort en wat door veel uitvaartverzorgers standaard wordt geleverd.
Wat mij de afgelopen jaren is opgevallen, is dat bijna iedere condoleancetafel er hetzelfde uitziet: boek, pen, kaarsje, foto, rouwkaart. Zo ook die van mij. Maar sinds een maand heb ik afscheid genomen van mijn traditionele boek en heb ik een eigen stijl ontworpen. De ruimte voor de boodschap is daarbij zo groot mogelijk gemaakt. Naar mijn idee is het de steunbetuiging waar het om gaat en daarom is een mogelijkheid gecreëerd dat er tijd en letterlijk ruimte is om een berichtje te schrijven.
Als ik zelf eens in de rij stond om het register te tekenen vond ik het nooit zo geslaagd dat de persoon voor mij uitgebreid de berichten van zijn voorgangers stond te lezen, dus ik heb ook de privacy gewaarborgd.
Een ander fenomeen wat ik graag anders aanpak is de reclame van de uitvaartonderneming naast de rouwkaart. Qua marketing is het handig om te laten zien wie de uitvaart verzorgt, maar ik heb er moeite mee om folders van mijn bedrijf zo prominent neer te zetten. Dat doe ik nu ook anders. Het is bedoeling dat u mijn condoleance gaat herkennen. Het is uniek, nieuw, eigentijds en persoonlijk. Dat is de condoleance van Evelien. Daar zijn geen folders meer voor nodig.
Waar ik nog niet uit was, was de manier waarop ik het register aan de familie terug zal geven. Zo kwam ik vandaag via Google uit bij een bijzonder atelier; serieus vijf minuten bij mijn studio vandaan! Ongelofelijk. De spontane acties zijn het leukst, 20 minuten na mijn telefoontje stond ik in het atelier met mijn register. Het kwam allemaal samen, de kleuren, de techniek; zo mooi. Mijn condoleanceregister is nu niet alleen uniek, maar bevat nu ook een stukje ambacht van hoge kwaliteit wat jaren mooi blijft. Volgende week krijgen de eerste families het nieuwe ontwerp, Steun, troost in mooie woorden van lieve mensen om hen heen. Ik kijk er naar uit om het te geven…..
Reacties
Een reactie posten